In 1919 Herman Kruyder and his wife moved from Haarlem to Heemstede. Here Kruyder changed from a more tonalistic palette to one of more colour. The present lot is a good example of what art-critic Huebner stated about work from that period: 'Het rijp en afgeronde resultaat van die lange jaren van zoeken en voorbereiden.(..) Deze laatste doeken zijn als paraphrasen van het eenvoudige leven. Kruyder toont achtertuintjes, toont boeren op hun kleine hoeven, waar varkens zich in mest wentelen, toont bezige tuinders. (..) De motieven worden, zoals men ziet, niet van ver gehaald, de kunstenaar vindt ze rondom zijn atelier in het plaatsje Heemstede ...' (F.M. Huebner, Opgang, 1923)

In Bewaarschooltje Kruyder depicted a view in Heemstede, applying an almost un-Dutch colourful palette, varying from yellow and green, to the reds in the bricks of the houses. The artist Otto van Tussenbroek commented on Kruyders choice of colour in this period: 'Al doet het, oppervlakkig bezien, denken aan enkele Duitschers, eigenlijk is het zoo Hollandsch als het maar kan, al zijn wij niet gewend aan joyeuze kleuren in ons grijze vaderland.' (O. van Tussenbroek quoted in: M. Hoogendijk a.o., Herman Kruyder 1881 - 1935, gedoemde scheppingen, Zwolle 1996, p. 24)